En aquel sòn que'm plai ni que m'agença
Vuèlh fòrt de vos, amics Guilhèm, ausir
Qué vòlon far vòstre borgés ni dir,
Quant sòrts entr'els pacha partida tença
Cascuns tan grand benanança si ve
Que son vesin en desconois e se.
Per contras van al rei li mesatgièr
Qu'afolaràn sens dobte Montpelhièr,
Dont èr grand dams si's pèrd per malvolença.

Amics Pèire, segon ma entendença,
Erguèlh que fes de sus lo cèl partir
Los angèls clars e lags esdevenir
Per enveja e per desconoissença,
Renha entre els, e Fòrça sens Mercé;
Ez anc non vim erguèlh fenir en be(n).
E si'ls cònsols an conselh fèrm entièr
ja lor pachas non faràn encombrièr,
Car Dieus e Drechs an pres e mantenença.

- Ja non auràn per cònsols recresença,
En Guilhèm, tal captenh lor vei culhir
Francés faràn e Catalans venir;
Quecs es tan fòrts que'ls cònsols per temença
Non se'n vòlon entremetre de ren.
Confondràn se'n, tan lor son larg li fren.
Pacha destruís Pampalona l’autrièr
Lemòtges que n'ac trebalh sobrièr;
Manhts comunals met pacha en deschasença.

- Drechs e Poders vens adés amb sofrença (v°)
Tòrt fe ni al, en Pèire, ço m'albir:
Qu'Umilitat vei quecs jorn enantir
Es Erguèlh chai amb tota sa semença;
E si'ls cònsols, part Mercé, no'ls manten
Ja Catalans ni Frances nulhs per se
No'ls cal dobtar, ni par ni parçonièr,
Que quand auràn desliurat lor gravièr
Cre que cascuns planherà sa despensa.

- Amics Guilhèms, flac còr e nonchalença
E parentescs o amor fai sofrir
O non poder bons cònsols d'enardir,
Que non auson vèrs part getar sentença,
Es enaissí perdràn se'n tots, ço cre;
E'l consolat que senhoria ten
Tanh que sia lo ròc en l'escaquièr
Son peson deu gardar del cavalièr
E'l fòl prendre quand son jòc li bestensa.

- A senhor tanh, ço m'albir, la falhença
Que vasal fai, en Pèire, de punir;
E li cònsol devon pregar e dir
Que façon pas, e cre que quecs en pensa,
E mantenon çò que lor aperten,
Es an e fach e dich çò que conven,
E'l rei faça çò que i a puèis mestièr;
Mas lo comun guard Dieus de destorbièr !
Del sobreplús nom qual qui quel jòc vença.

Nòstra tençon bailem a Olivièr
Qu'el la prendrà, en Guilhèm, sens dangièr,
E chantar l'a als cònsols a presença.

Al pros Joan Imbèrt qu'a pres plenièr,
Vuèlh, en Pèire, car vieu amb alegrièr,
Qu’anga premièr, s'a lui platz, nòstra tença.