Ar resplan la flors envèrsa
Pels trencans rancs e pels tèrtres,
Quals flors? Nèus, gèls e conglapis
Que còtz e destrenh e trenca
Don vei mòrz quils, critz, brais, ciscles
En fuèlhs, en rams e en giscles.
Mas mi ten vert e jauzen Jòis
Er quan vei secs los dolens cròis.

Quar enaissi m'o envèrse
Que bèl plan mi semblon tèrtre,
E tenc per flor lo conglapi,
E'l cautz m'es vis que'l freit trenque,
E'l tro mi son chant e ciscle,
E paro'm fulhat li giscle.
Aissí'm sui ferm lassatz en jòi
Que re non vei que'm sia cròi.

Mas una gen fad' envèrsa
(Com s'èron noirit en tèrtres)
Que'm fan pro piègs que conglapis;
Qu'us quecs ab sa lenga trenca
E'n parla bas et ab ciscles;
E no i val bastós ni giscles,
Ni menassas; - ans lur es jòis
Quan fan çò don òm los clam cròis.

Quar en baisan no'us envèrse
No m'o tòlon pla ni tèrtre,
Dòna, ni gèl ni conglapi,
Mas non-poder tròp en trenque.
Dòna, per cui chant e ciscle,
Vòstre bèlh uèlh mi son giscle
Que'm castion si'l còr ab jòi
Qu'ieu no'us aus aver talant cròi.

Anat ai com caus' envèrsa
Cercàn rancs e vals e tertres,
Marritz con celh que conglapis
Cocha e mazelh' e trenca :
Que'm no'm conquís chans ni ciscles
Plus que fòlhs clercs conquèr giscles.
Mas ar - Dieu lau - m'alberga Jòis
Malgrat dels fals lausengièrs cròis.

Mos vèrs an - qu'aissí l'envèrse,
Que no'l tenhon bòsc ni tèrtre -
Lai on òm non sen conglapi,
Ni a freitz poder que i trenque.
A midòns lo chant e'l ciscle
clar, qu'el còr l'en intro'l giscle,
Celh que sap gen chantar ab jòi
Que no tanh a chantador cròi.

Douça Dòna, Amors et Jòis
Nos ajosten malgrat dels cròis.

Joglar, granren ai menhs de jòi!
Quar no'us vei, en fatz semblant cròi.