Dòmna, géncer que non sai dir,
per qué sovent planh e sospir,
est vòstre amics bon e coral
(assatz podètz entendre qual)
manda e trasmet saluts a vos ;
mas a sos òps n'es cobeitós :
jamai saluts ni autre ben
non aurà, si de vos no'lh ven.
Dòmna, longtemps a qu'ieu consir
co'us dissés o vos fesés dir
mon pensament e mon coratge,
per mi meteis o per messatge ;
mas per messatge non aus ges,
tal paor ai qu'adés no'us pes ;
ans o dissèra ieu meteis,
mas tant soi d'amor entreprés,
car remir la vòstra beutat,
tot m'oblida quand m'ai pensat.
Messatge'us tramet mout fisèl,
brèu sagelat de mon sagèl ;
non sai messatge tan cortés
ni que mièlhs celès talas res.
Est conselh m'a donat Amors
a cui demand totjorn secors ;
" Amors m'a comandat escrire
çò que'lh bocha non ausa dire.
Ieu no'us aus far esdich ni ganda
en çò que Amors me comanda.
Ar aujatz, Dòmna, si vos plai,
çò que mos brèus vos guida lai.
Cortesa dòmna conoissent,
E de bon grat a tota gent,
Apresa de tots benestars
En fachs, en dichz et en pensars,
La cortesia e la beutats
E.l gent parlar e.l bèl solaç,
L'ensenhament e la valors,
E.l gent còrs e.l fresca colors,
Bèl ritz e l'esgart amorós
E l'autri benestar de vos,
E.ls bèls faits e.l dich agradiu
Mi fan la nuech e.l jorn pensiu.
Car non ai lòc de vos veser,
Jòi ni depòrt non puesc aver;
Non puesc aver jòi ni depòrt;
Perits soi si non venc al pòrt.
Que.l long espèr e.l long consir
E.l trop velhar e.l pauc dormir
E.l desirièr de veser vos
Me ten aissí lo còr aissós,
Cent vetz prec Dieu la nuech e.l jorn
que.m do mòrt o la vòstra amor.
Dòmna, si'm don vòstra amor Dieu,
Cent tants soi vòstre mièlh que mieu;
Car de vos sai, Dòna, que'm ven
Tot quant ieu faç ni dic de ben.
Lo primièr jorn qu'ieu anc vos vi,
m'intrèt el còr vòstra amor si
qu'ins en un fòc m'avètz assís,
qu'anc non mermèt, pòis fon emprís ;
pòis fon emprís, puèis non esteis,
de jorn en autre doble e creis.
E quand me soi de vos lonhats,
creis e dobla pus l'amistats ;
mas quand se pòt endevenir
qu'ieu vos vei, Dòmna, e'us remir,
som aissí que mais res no'm sent.
Per qué sai ben qu'es falhiment
lo reprovièr qu'òm dire sòl.
que uèlhs non veson, còr non dòl.
Lo còr mi dòl, Dòmna, per ver,
quand no'us pòdon mièi uèlh veser ;
mas del veser conselh no'i sai.
Però mos còrs es romàs lai,
amb vos estai, ont qu'ieu esteia,
la nuèch e'l jorn amb vos domneia.
Per qué m'endevén mantas vetz
que autre afar pensar non letz.
Quand cug pensar en autra res,
de vos ai messatge cortés,
mon còr, qu'es lai vòstre ostalièrs :
me ven de vos çai messatgièrs,
que'm ditz e'm remembra e'm retrai
vòstre gent còrs coinde e gai,
las vòstras bèlas sauras crins
e'l vòstre front pus blanc que lis,
los vòstres uèlhs vairs e risents,
e'l nas qu'es drechs e ben sesents,
la faça fresca de colors,
blancha, vermelha pus que flors,
petita bocha, blanchas dents,
pus blanchas qu'esmerats argents,
menton e gola e peitrina
blancha com nèus ni flor d'espina,
las vòstra bèlas blanchas mans,
e'ls vòstres dets grailes e plans,
e la vòstra bèla faiçon
ont non a ren de mespreison,
los vòstres gaps plasents e bons,
e'l gent solaç e'l franc respons,
e'l bèl semblant que'm fetz al prim,
quand s'endevenc qu'ambdós nos vim.
Quand çò'm remembra'l còr e'm ditz,
adoncs remanc si esbaïts,
non sai ont vauc ni ont me venc ;
meravilh-me car me sostenc,
que'l còr me falh e la color :
si'm destrenh, Dòmna, vòstra amor.
Totjorn suèfre esta batalha,
mas la nuèch trac pejor trebalha.
Que quand me soi anat jaser,
e cug alcun plaser aver,
adonc me torn e'm vòlv e'm vir,
pens e repens e pueis sospir.
E pueis me lèvi en sesents,
après retorni-me'n jasents,
e colgui-me sobre'l braç dèstre,
e puèis me vire el senèstre,
descòbre-me sobtosament,
puèis me recèbre belament.
E quand me soi pro trebalhats,
ieu gèt defòr ambdós mos braç
e tenc lo còr e'lhs uèlhs aclins,
mans jonchas devers lo país
ont ieu sai, Dòmna, que vos ètz ;
faç la rason qu'ausir podètz :
" Ai ! bona Dòmna benestants,
si veirò ja est fin amants
a son vivent lo jorn ni'l sèr
que a celat o per leser
vòstre gent còrs coinde e presant
entre mos braç remir, baisant
uèlhs e bocha tan douçament
que sol un bais faça'm de cent
et ieu pel jòi blasmar me lais ! "
Ar ai tròp dich, mas non puèsc mais
s'una vetz sola ai parlat
çò que'l còr a longtemps pensat.
Quand aiçò dic, non puèsc pus dir ;
mos uèlhs clausents faç un sospir,
en sospirant vau endormits ;
adoncs se'n vai mos esperits
tot drechament, Dòmna, vas vos
de cui veser es cobeitós.
Tot enaissí com ieu desir
la nuèch e'l jorn, quand m'o consir,
a son talant amb vos domneïa,
embraça e baisa e maneïa.
Per que durès aissí mos sens,
non volgra èsser sénher de Rems.
Mais volria jausents dormir
que velhant desirant languir.
E Rodocesta ni Biblís,
Blanchaflor ni Semiramís,
Tibès ni Leida ni Elèna,
ni Antigona ni Esmèna,
ni'l bèla Iseuts ab lo pel blòi
non agron la mitat de jòi
ni d'alegrièr ab lors amics,
com ieu ab vos, çò m'es avís.
Per vòstra amor (var. per la doçor) faç un sospir,
e puèis trebalh al resperir,
òbre mos uèlhs sobtosament,
gard çai e lai tot bèlament.
Trobar vos cug, Dòmna, latz mei,
mas ges no'us truèp ni non vos vei,
mas clau mos uèlhs, torni ma chèra,
mas mans jonchas, d'aital manièra
veser si poiria dormir ;
mas ges no'i puèsc endevenir.
Ans torn en eissa la batalha
d'amors que m'aucís e'm trebalha.
Dòmna, no'us puèsc lo centen dir
de las penas ni del martir,
del pantais ni de la dolor
qu'ieu trac, Dòmna, per vòstra amor.
Pèr vòstra amor tots vius aflam,
mas per mercé'us, Dòmna, reclam
que'm perdonetz, s'ieu falh ni pèc.
Aujatz et entendetz est prèc
Dòmna, la géncer creatura
que anc formés el mond natura,
Melhor que, non puesc dir ni sai,
Pus bèla que bèl jorn de mai,
Solelh de març, ombra d'estiu",
Ròsa de mai, pluèja d'abriu,
Flor de beutat, miralh d'amor,
Clau de fin prètz, escrins (var. " e crim "??) d'onor,
Mas de don, capdèl de jovent
Rim e rasics d'ensenhament,
Cambra de jòi, lòc de domnei;
Dòmna, mans juntas, vos suplei
Prendetz m'al vòstre servidor,
[E] prometetz me vòstra amor.
De pus no'us prec ni no's conven,
Mas tot sia en vòstra mercé.
E pus de me vos faç ligança,
Prometetz me vòstra esperança
De l'esperança aurai confòrt,
Mon bon espèr trò a la mòrt;
Mai vuèlh en bon espèr morir
No vuèlh desesperats languir.
Dòmna, no.us aus de pus prejar,
Mas Dieu vos salv e Dieu vos gard;
Si'us plai, rendetz me [ma] salut,
Pus Amors m'a per vos vencut
Vença.us per mi tot eissaments
Amors, que totas causas venç!