Longa sason ai estat vas Amor
umils e francs, et ai fach son comand
en tot quant puec; ques anc per nulh afan
qu'ieu en sufrís ni per nula dolor,
de leis amar non partí mon coratge
a cui m'èra renduts de bon talent,
entrò conuc en leis un fòl usatge
de que·m dechai e m'a camjat mon sen.

Agut m'agra per lial servidor,
mas tan la vei adonar ab enjan,
per que s'amors no mi platz derenant,
ni·m pòt far ben que ja m'agués sabor;
partirai m'en, qu'aissí ven d'agradatge,
pos ella·s part de bon prètz eissament,
et er m'ailhors segre autre viatge
ont restaure çò que m'a fach perdent.

Ben sai, si·m part de leis ni·m vir alhor,
que no·lh er greu ni non s'o ten a dam;
mas si cug ieu valer e saber tant
qu'aissí com suèlh enantir sa valor
li sabria percaçar son dampnatge;
però lais m'en en drech mon chausiment,
car assatz fai qui de mal senhoratge
si sap partir ni lonhar bonament.

En patz m'en part; mas quand consir l'error
ni·l dam qu'ai pres ni·l destric leis amant,
ni com m'agra trobat se(n)s còr truand
qui·m fera ben e·m tengra en douçor,
non puesc mudar que no·m sia salvatge;
aissí·m conòrt, qu'ausit ai dir sovent
qu'adés passa òm primièrs per lo follatge
e puèis tanh be(n) qu'òm s'an reconoissent.

Ai! com cugiei fos dins d'aital color
com aparec de foras per semblan!
et enaissí com ilh a beutat grand
e com val mais, gardés géncer s'onor;
et enaissí com es de bèl estatge
degra aver en se retenement;
et enaissí com es d'auçor paratge
contra son prètz temsés far falhiment.

Ja non degra beutats far son estatge
ni remaner en dòmna d'autrament,
si non gardés s'onor e son paratge
e non agués en se retenement.