Per lo mon fan li un dels autres rancura,
Li clerc dels laycx e·l laic d'elhs yssamen,
E li poble·s planhon de desmezura
De lor senhors, e·l senhor d'elhs soen.
Aissi es ples lo mons de mal talen,
Mas ar venon sai deves Orien
Li Tartari, si Dieus non o defen,
Que·ls faran totz estar d'una mensura.

Per manh forfag e per manhta laidura
Qu'an fag e fan clerc e laic malamen,
Venra, si ve esta dezaventura
A Crestias, s'a Dieu merces non pren,
Que fassa·l Papa metr'atempramen
En so don an li clerc e·l laic conten!
Quar s'el los fai ben d'un acordamen,
Non lor pot pueys nozer nulh'aventura.

A per que vol clercx belha vestidura
Ni per que vol viure tan ricamen,
Ni per que vol belha cavalgadura
Qu'el sap que Dieus volc viure paubramen
Ni per que vol tan l'autrui n'i enten
Qu'el sap que tot quan met ni quan despen,
Part son manjar e son vestir vilmen,
Tolh als paubres, si no men la Scriptura.

E·l gran senhor, per que no prendon cura
Que no fasson tort ni fors'a lur gen
Qu'ieu non tenc ges per menor desmezura
Qu'om forse·ls sieus cum quan l'autruy dreg pren,
Ans es mager, quar falhis doblamen.
Quar s'om de se ni d'autruy non defen
A son poder los sieus adrechamen,
Falh endreg lor tan que·n pert sa drechura.

Mas totz pobles a de bon sen frachura
Qu'a son senhor fass'en re falhimen,
Quar totz hom deu amar d'amistat pura
Son bon senhor e servir leyalmen!
E senher tanh qu'am los sieus bonamen,
Que lialtatz lor ne fai mandamen
Que l'us ame l'autre tan coralmen
Que no se puesc'entr'els metre falsura.

Reys Castellas, l'emperis vos aten,
Mas sai dizon, senher, qu'atendemen
Fai de Breto, per que·s mou grans rancura.

Que d'aut rey tanh, quant un gran fag enpren,
Que·l tragu'a cap o·n segua l'aventura.