Si per amar ni per servir,
Ni per honrar ni per grazir,
Trobes hom ab dona merce,
Ieu la degra trobar, so cre!
Mas res no·n es: qui·s vol, so digua!
Ja non aura coral amigua
Nulhs hom per re que puesca far,
S'ilh non a cor de luy amar.

Anc per anar ni per venir,
Ni per estar ni per fugir,
De mi dons non puesc aver be,
Mas un pauc, que·s n'anet dese
E no·m fetz mai la dentarigua!
E joys que tost se desrazigua
Fai piegz, quant hom lo·n ve anar,
No fetz de be al comensar.

Ai, quan badalh e quan sospir,
Quan pessamen e quan cossir
Ai per Amor sufert ancse,
E neguna res pro no·m te
Ab lieys que se e me destrigua!
Huey mais resemblara enigua,
Si no·s vol tant humiliar
Que denhe mos precx escoutar.

Per forsa m'ave a suffrir
Lo cochos mal e·l lonc dezir
Que·m don'Amors, no sai per que!
E pus no·l cal cossi que·m me,
Dirai li, segon ley antigua,
Qu'en plor a tornada ma gigua,
Quar d'aisso·m fai aras plorar
De que suelh rire e joguar.

Anc no cugey que per mal dir
De lauzengiers, cuy Dieus azir,
S'enujes ma dona de me!
No·n dirai als, mas, per ma fe,
No y ha lengua vaira ni pigua
D'aquesta gent falsa, mendigua,
Qu'ieu no volgues enans trencar
Que·l vas en que Dieus jac baizar.

Fals lauzengiers, Dieus vos maldigua!
Per mal de vos farai la figua
Als gilos, que faitz estraguar
Et a tort las domnas blasmar.