Tuih cil que·m preyon qu'eu chan,

Bernart de Ventadorn

A tantas bonas chansos Ab joi mou lo vers e·l comens Ab joi mou lo vers e·l comens, Amics Bernartz de Ventadorn, Amors, enquera.us preyara Anc no gardei sazo ni mes Ara no vei luzir solelh, Be m'an perdut lai enves Ventadorn Be·m cuidei de chantar sofrir Bel m'es can eu vei la brolha Bel m'es qu'eu chan en aquel mes Bernart de Ventadorn, del chan Can la freid' aura venta Can la verz folha s'espan Can l'erba fresch'e·lh folha par Can lo boschatges es floritz Can lo boschatges es floritz Can lo dous temps comensa Can par la flors josta·l vert folh Can vei la flor, l'erba vert e la folha Can vei la lauzeta mover Chantars no pot gaire valer, Conortz, era sai eu be E mainh genh se volv e's vira En cossirer et en esmai Era·m cosselhatz, senhor, Estat ai com om esperdutz Gent estera que chantes, Ges de chantar no·m pren talans, Ja mos chantars no m'er onors La dousa votz ai auzida Lancan folhon bosc e jarric, Lancan folhon bosc e jarric, Lancan vei la folha Lancan vei per mei la landa Lo gens tems de pascor Lo rossinhols s'esbaudeya Lo tems vai e ven e vire Lonc tems a qu'eu no chantei mai Non es meravelha s'eu chan Peirol, com avetz tan estat Pel doutz chan que·l rossinhols fai, Per melhs cobrir lo mal pes e·l cossire Pois preyatz me, senhor , Tant ai mo cor ple de joya, Trobatz mais fol mas can me Tuih cil que·m preyon qu'eu chan,

Can vei la flor, l'erba vert e la folha
Et au lo chan dels auzels pel boschatge,
Ab l'autre joi, qu'eu ai en mo coratge,
Poya mos chans ! e nais e creis e brolha.
E no m'es vis c'om re poscha valer,
S'eras no vol amor et joi aver,
Pus tot can es s'alegr'e s'esbaudeya.

Ja no crezatz qu'eu de joi me recreya
Ni·m lais d'amar per dan c'aver en solha,
Qu'eu non ai ges en poder que m'en tolha,
C'amors m'asalh, que'm sobresenhoreya
E·m fai amar cal que·lh plass', e voler.
E s'eu am so que no·m deu eschazer,
Forsa d'amor m'i fai far vassalatge.

Mas en amor non a om senhoratge,
E qui l'i quer, vilanamen domneya,
Que re no vol amors qu'esser no deya.
Paubres e rics fai amdos d'un paratge!
Can l'us amics vol l'autre vil tener,
Pauc pot amors ab ergolh remaner,
Qu'ergolhs dechai e fin'amors capdolha.

Eu sec cela que plus vas me s'ergolha
E cela fuih que·m fo de bel estatge,
C'anc pois no vi ni me ni mo messatge
Per qu'es be sal que ja doncs no m'acolha!
Mas dreih l'en fatz, qu'eu m'en fatz fol parer,
Car per cela que·m torn'en no-chaler,
Estauc aitan de leis que no la veya.

Mas costum'es tostems que fols foleya,
E ja non er qu'el eis lo ram no colha
Que·l bat e·l fer, per c'ai razo que·m dolha,
Car anc me pres d'autrui amor enveya.
Mas, fe qu'eu dei leis e mo Bel-Vezer,
Si de s'amor me torn'en bon esper,
Ja mais vas leis no farai vilanatge.

Ja no m'aya cor felo ni sauvatge,
Ni contra me mauvatz cosselh no creya,
Qu'eu sui sos om liges, on que m'esteya,
Si que de sus del chap li ren mo gatge !
Mas mas jonchas li venh a so plazer,
E ja no·m volh mais d'a sos pes mover,
Tro per merce·m meta lai o·s despolha.

L'aiga del cor, c'amdos los olhs me molha,
M'es be guirens qu'eu penet mo folatge,
E conosc be, midons en pren damnatge
S'ela tan fai que perdonar no·m volha.
Pois meus no sui et ilh m'a en poder,
Mais pert ilh qu'eu en lo meu dechazer!
Per so l'er gen s'ab son ome plaideya.

Mo messatger man a mo Bel-Vezer,
Que cilh que·m tolc lo sen e lo saber,
Me tol midons e leis, que no la veya.

Amics Tristans, car eu no·us posc vezer,
A Deu vos do, cal que part que m'esteya.

Source: http://www.cam.org/~malcova/troubadours/