Qi qe s'esmai ni·s desconort,
Mi somon fis iois naturals
Com eu cant e d'amor e d'als!
Dun ai al cor gaug e deport:
Si tot pris un deribat port,
Grazisc d'amor los bes e·ls mals.

E grazisc molt als Pruenzals,
Qar ses guierdon e ses grat
E desgrazit e deshonrat
Sufrun pen'ez afans mortals
De sel q'es lor seigner carnals,
D'onor e de terra scorchat.

E·l cugul de sonreritat,
Mal eisernitz e peig esperz,
Se cuid'esser a Deu offertz,
Qar l'an en cort entrepausat,
Ez a·s al dos la crox leuat
Per anar segurs pels desertz.

E qi repren les dos Gomberz
Dels Baus, non qe genz li stec,
Qar cascuns fez so qe far dec
Dels dos desastrucs mal aperz!
Q'a lor dan ua·l comps oils uberz,
Ez ill cluc al seu descadec.

Anc pos Blancatz del prez non crec,
Pos del costat li trais un mors
Le filios, dun non cug sos cors
Entrels pros pos en gauc non sec!
Non fara lo se d'autr'esplec
No·ill uiraua canz e demors.

E·l faducs soiorne son cors
Ib'amptans e danz e periurs.
Aitals flacs fraic baros tafurs
Ha en Pruenza, cui faill cors,
Menz ualenz qe Judeus ni Mors,
De sai la mar ni lai part Surs.

Tanz es de bel taill Gardacors
Q'eu non uolria agues mos cors
Tan Acre ni Roais ni Surs.