Ailas per que viu lonjamen ni dura
Selh que totz jorns ve creysser sa dolor
Qu'er son tornat tug li mey gaug em plor,
Per un felh dol que dins mon cor s'atura,
Qu'ey non es joys tan grans, quan m'o cossir,
Que·l dol qu'ieu ai me pogues eschantir.
Per so non puesc motz ni sos acordar,
Qu'om, quan plora, no pot ges be chantar.

Chantar m'ave tot per aital natura
Cum lo signes, que chanta ab dolor
Quan mor: et ieu chan, planhen mon senhor
Que ai perdut, ab dol et ab rancura,
Nono Sanchitz, per cuy degra morir
Quan lo perdiey, s'om se degues aucir:
Que, quant hom pert son bon senhor e quar,
Degra morir, pus mays no·l pot cobrar.

Ja no diray tan gran dezaventura,
Senher Nono -- si tot m'ai gran dolor--
Que siatz mortz, quar diria folhor:
Qu'aysselh es mortz, de cuy Dieus no a cura.
Mas Dieus vos a mandat a se venir,
Quar saubes luy e Joy e Pretz servir.
E silh son mort, que·us solion amar,
Que·us an perdut, Senher, ses recobrar.

Ab vos es mortz Sens, Franquez'e Mezura,
Per que totz hom en deu aver dolor;
E tug bon ayp que tanhon a Valor
Moron ab vos, per que reviu Falsura
Say, entre selhs que no s'en fan grazir.
Mas qui vol pretz, e·ls vostres faigz se mir,
Qu'aissi sabra Dieu e pretz guazanhar,
E si mezeys e tota re honrar.

Ar puesc ben dir que totz lo mons pejura:
Qu'ey non es joys que non torn en dolor,
Mas sol de·l ric joy de nostre Senhor;
Per que·m par folhs qui enten ni s'atura
En autre joy, mas en Dieu obezir.
Segle caitiu ab dolor faitz fenir
Totz vostres faigz; per qu'om no·s deu fizar
En vostr'amor, mas, per son benestar.

Senher Nono, de vos puesc per ver dir
Qu'anc non l'ames, mas quan per Dieu servir,
E per los sieus enantir et honrar,
E per los mals confondr'ez abaissar.

Senher, Dieu prec la vostr'arma ampar,
Que sai m'avetz pro layssat que plorar.