Lo segon vers d'en Gr. Riquier, l'an MCCLXIIII.

Be·m volgra d'amor partir,
endreg midons dezirar,
pus nulh secors no·m vol far,
mas no puesc. Per que m'albir?
Que folhs es qui s'abandona
a dezirar nulla re,
ses esperansa de be
aver, e·l bes sia tals
que totz temps sia vidals.

Quar hom no viu ses dezir,
ni pot son cor desviar
de lai on fort vol anar.
Per que deuria chauzir
tal dezir, don sa persona
agues honor, e per que?
Quar honors ab bona fe
es fons dels bes temporals
e portz dels esperitals.

En honor pot avenir
qui sap son dever guardar
en far, en dir, en pessar
ez en semblan perseguir;
no·m cal qu'estiers o espona,
qu'entendre·m pot hom de se;
mas cobetatz vey que te
tant lo mon entr'un ez als,
per que·l perils es mortals.

Cobetatz fai abelhir
al pus aver ajustar,
e manda enjan menar
e liautat relenquir;
aisso nueg e jorn sermona
e fa son dan qui la cre,
quar no pot aver ab se
compliment, ans viu sers fals,
guerriers de pretz, ab totz mals.

Qui pot a bon pretz falhir?
Quar elh ja fa tant honrar
selh que·s sap gent capdellar,
que per tot lo fa grazir.
Dieus als conoyssens lo dona
quar hom conoyssens mante
pretz e tot so que·l cove,
don vius e mortz es lials:
aitals dezirs es cabals!

Ses conoyssensa seguir,
lunhs hom no pot gazanhar
veray pretz, ni governar,
quar qui ben sap elegir
ez al contrari s'adona,
sa conoyssensa mescre
e ses son pro au e ve
qu'a dobla mort va venals,
don es sos viures mal sals.

Donc ieu pes de mi delir
ab dezir que·m fa tremblar,
qu'amors fa mon cor estar
en liey, don no·m pot venir
bes; pero mos sens tensona
ab totz, e nul pro no·m te,
que·l cor a seguir m'ave:
per que no·m cal dire quals
es mos viures terrenals.

Tal dezir amors me dona,
don ja no auray nulh be,
ni puesc far a mon cor fre
ab que·l vir: tant m'es corals
qu'a penas puesc pessar d'als.

L'onrat senhor de Narbona
n'Amalric, que pretz mante,
prec que·l guar si quo·s cove,
e viura plazens, lials,
estranhatz de totz ditz mals.