Sirventes ab razon bona,
de prim fil ab bon escoil,
farai, qe chant e despona
Olivier lai on ieu voil,
del vescomte de Cardona,
q'a fag cauzar ab orgoil,
qe del rei de Barcelona
ha per forza cobrat Broil,
et Guillem Raimon d'Auzona
reman ab la buesch'en l'oill.

E se·l reis lo·i perdona
no·l teing qe sia qom soil,
ni·m clam s'om mal lo razona
lai on vesta ni·s despoill;
e si d'En Guilliem si dona
paor, ni unta l'acoill,
ben temsera Buf d'Antona
o·l pros Guion de l'Antoil,
o N'Aimeric de Narbona,
a cui Charles det capdoil.

Poestatz qi en sa terra
laissa far honta ni tort,
no·il teing per tan bon de guerra
qom cel qi clama Guizort;
qe Broils non es pueigz ni serra,
ni bon borg ni ciutat fort,
qe se·l reis l'enclau ni·l serra
ab sos engienz qe·i aport,
s'el no·l pren e non l'aterra,
de Valentia·s conort.

E si mos senz no·i erra,
non cuig q'il sia deport,
qe, si passa·l pont de Berra
nostres reis de sai vei mort
se·l vescomz viu non sosterra
o no·l pend ab un retort,
e no·i gard corneil'esqerra,
ni corbs dreit, agur ni sort,
qe si·l prend e·l rig e·l ferra,
ab qe·l lais genz n'es estort.

Mon Cabril, qi tai Gelida
e la tor de Cervillon,
n'aura tort se li oblida
l'engan e la tracion
qe pres per sa gen marrida,
per avol cosseil qe·i fon;
per qe·l tenon a Lerida
per malastruc en preizon.
Pos la lebres n'es fugida,
pauc val cosseils q'om en don.

Oliver, a la fenida
del sirventes te somon
qe lo·m portz a l'esernida
de cui homs serai e son
et hai estat ses faillida,
q'anc no·i gardei mession.
Trista gent vos ha chauzida
per la genzor sotz lo tron,
e no·m partrai a ma vida
per cosseil qe hom m'en don.