Farai un vers ab son novelh
e vuelh m'en a totz querelar,
qu'a penas trobi qui m'apelh
ni sol mi denhe l'uelh virar:
trobat m'an nesci e fadelh
quar no sai aver ajustar.

Un non vey tan ric ni tan belh
no·s camge de tot son afar
quan trop joves pert son capdelh
per cui deuria melhurar,
que plus lo plumon qu'un auzelh
quan lo vezon tot sol estar.

No·m puesc mudar que no·m querelh
que la folhia vey sobrar;
non truep qui ab si m'aparelh
ni·m fassa ben ni·m vuell'amar,
ni de nulha ren m'acosselh
ni m'essenh quon o deya far.

Si duerm trop, non er qui·m revelh,
ans si penran tug a gabar
e si stau tot jorn al solelh,
pauc trobarai m'an covidar:
ja negus hom d'amic nou velh
si non a poder de donar.

Greu er nulhs hom aperceubutz
qui non a mas se a mandar:
si·s savis, er per folh tengutz
si·n aver no·l ve hom pojar.
A tot despieg es cazegutz
cuy ave autruy agachar.

Ja non er pros ni mantengutz
qui non sap aver amassar,
quar non es dregz reconogutz
mais fors'a qui mais pot pennar,
e·l paupres es ses colp vencutz
que no·s pot cubrir ni tornar.

Cuy siey amic falhon del tot
ben seri'ops a perforsar
que non estes tostemps el lot
ans vis si poiria levar,
que per fraire ni per nebot
no·s deu negus hom refizar.

Mas so que hom a, sobretot
cove per mezura menar,
si non o fai es senes cot:
l'autruy l'ave segr'e cassar.
Ab so qu'ieu sembli be la cot
que non talh'e fa·l fer talhar.

Aquo de qu'ieu non say un mot
cugi ad autruy ensenhar.